Μνημείο Ποντιακού και Μικρασιατικού Ελληνισμού στο δήμο Νεάπολης-Συκεών: Ένα τοπόσημο-φάρος μνήμης και ενότητας στο δρόμο της διεθνούς αναγνώρισης της Γενοκτονίας

Ένας φάρος που φωτίζει το ιστορικό μονοπάτι της μνήμης αλλά και τη διαδρομή για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας και τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Μικρασίας άναψε χθες στο σημείο που ενώνονται η Νεάπολη και οι Συκιές, δυο προσφυγικοί συνοικισμοί που αποτελούν πλέον ενιαίο δήμο.

Το στοιχείο της ένωσης και κατ΄ επέκταση της ενότητας όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο δήμαρχος Νεάπολης-Συκεών Σίμος Δανιηλίδης στην τελετή των αποκαλυπτηρίων του Μνημείου Ποντιακού και Μικρασιατικού Ελληνισμού που έγιναν χθες σε κλίμα έντονης συγκινησιακής φόρτισης, θα πρέπει να χαρακτηρίζει συνολικά όλες τις ομοσπονδίες, τους συλλόγους και τα σωματεία που εκπροσωπούν τους Πόντιους, τους Μικρασιάτες, τους Θρακιώτες. «Μόνο ενωμένοι και με τη στήριξη της Πολιτείας και της Τ.Α μπορούμε να πετύχουμε στον αγώνα για τη δικαίωση των νεκρών μας» τόνισε χαρακτηριστικά ο δήμαρχος προσθέτοντας ότι «έχουμε υποχρέωση να μην ξεχάσουμε, αφού οι λαοί που ξεχνούν την ιστορία τους δεν έχουν μέλλον».

Αυτό ήταν άλλωστε και το κεντρικό μήνυμα στο οποίο συνέκλιναν όλες οι ομιλίες και οι χαιρετισμοί του συνόλου των εκπροσώπων προσφυγικών φορέων που έδωσαν το «παρών» στα αποκαλυπτήρια. Κι όλοι μαζί συμφώνησαν ότι το Μνημείο Ποντιακού και Μικρασιατικού Ελληνισμού που φιλοτέχνησε ο επίτιμος καθηγητής της σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ Γιώργος Τσάρας για το δήμο Νεάπολης-Συκεών, αποτελεί πλέον ένα τοπόσημο μνήμης και επίγνωσης της ιστορίας. 

Το συγκλονιστικό δρώμενο με τον πόντιο ηθοποιό Τάκη Βαμβακίδη να αφηγείται τη σφαγή των νηπίων της Σάντας από τους ίδιους τους γονείς προκειμένου να μην προδώσουν με το κλάμα τους τη θέση που κρύβονταν, ήταν από τις πιο συγκινητικές στιγμές των αποκαλυπτηρίων. Δεν ακουγόταν τίποτε άλλο εκτός από το λυγμό της ερμηνείας του Αλέξη Παρχαρίδη που συνόδευε η λύρα του Δημήτρη Πιπερίδη. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που άφησαν ένα δάκρυ να κυλήσει από τα μάτια τους όπως άλλωστε συνέβη και όταν ο Γιάννης Τσάμης ερμήνευσε «Σαν της Σμύρνης το γιαγκίνι» υπό τους ήχους της πολίτικης λύρας της Αλεξάνδρας Χρυσικοπούλου. Ούτε η βροχή που άρχισε να πέφτει πιο έντονη σε απόλυτη αρμονία με το κλίμα της βραδιάς, δεν ανάγκασε τους παρευρισκόμενους να αποχωρήσουν.

Συγκινητική ήταν και η στιγμή της εκδήλωσης που αφιερώθηκε στις αθώες ψυχές που χάθηκαν ανοιχτά της Πύλου. Στη μνήμη τους, τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή ως ελάχιστος φόρος τιμής και ακολούθησε επιμνημόσυνη δέηση για τους Έλληνες του Πόντου και της Μικρασίας.

Το μνημείο

Το επίκεντρο της εκδήλωσης ήταν φυσικά το μνημείο που φιλοτέχνησε ο Γιώργος Τσάρας, ο οποίος αφού έγιναν τα αποκαλυπτήρια από τον δήμαρχο Σίμο Δανιηλίδη, είπε ότι αυτό που γεννήθηκε στο μυαλό ως τίτλος είναι «Το μαύρο κύμα», και αφορά το μαύρο κύμα του 1922 που έφερε τους διωγμούς, την καταστροφή και την απόγνωση σε χιλιάδες ανθρώπους.